نوشتن برای این که کنجکاوم چه خواهم نوشت.
نوشتن را آغاز می کنم با این جمله ،کنجکاوم چه خواهم نوشت.
این جمله ای بود از زیگموند فروید پدر علم روانکاوی که امروز خواندم و برایم خیلی جالب بود.
به نظرم خیلی جالب آمد اینکه همیشه کنجکاو باشی برای اینکه ببینی وقتی قلم در دست میگیری چه چیزهایی از مغزت بیرون می آید و بروی کاغذ جاری می شود.
اگر ما اهل وقت گذاشتن مداوم باشیم و دست از کاهلی بکشیم و تفکراتمان را جاری کنیم بعد از مدتی خواهیم دید چه مطالب خوب و جالبی است که بعضی وقتها به آن فکر میکنیم.
این مستلزم این است که عادت نوشتن را در وجود خود نهادینه کنیم.
عادت نوشتن ذهن ما را فعال نگه داشته و باعث تراوش ذهن می شود.
مسائل جدید کشف می کنیم و یا با کنجکاوی مشاهده می کنیم مغزمان چه چیزهایی می پروراند.
البته به نظرم باید انسان موضوعی را برای نوشتن هدف قرار دهد.
سپس با تفکر درباره آن و نوشتن بتواند به کشفیات جدید برسد.
موضوع هدف هم بهتر است در چارچوب کاری باشد.
اصل گرایی راهنمای خوبی است برای گمراه نشدن.
پراکنده نوشتن برایمان در دراز مدت جذابیتی نخواهد داشت.
البته شاید کسی بخواهد هر روز هر چه به ذهنش بیاید بنویسد.
شاید این هم باعث بشود موضوع جدیدی کشف کند.
برای من که به تازگی در مسیر وبلاگ نویسی قرار دارم هدف داشتن جذاب است.
دوست دارم در نهایت خواننده بداند در این وبلاگ چه می خواند.
مطالعه و یادگیری دائمی را برای یادگیری از افراد موفق رها نخواهم کرد.
چون لازم نیست چرخ را دوباره اختراع کرد.
