انگیزه مضاعف ،درک دنیا و بی تفاوتی عمیق
انگیزه مضاعف ،درک حقارت دنیا و بی تفاوتی عمیق سه راهنما برای آغاز راه نوشتن است.
در ابتدای راه نویسندگی هستم و همانند تمام نویسندگان دغدغه هایی فراوان مرا همراهی می کند.
کمال گرایی و ترس از نظرات منفی بزرگترین آفت پیش روی یک نویسنده است.
نباز به توجه به عنوان مهمترین ابزار برای بهبود کیفیت کار ما است.
آلبر کامو می گوید برای اصیل بودن واقعی نیاز به درک حقارت دنیا، انگیزه زیاد و یک بی تفاوتی عمیق است.
خواندن این جمله ی آلبر کامو مرا به فکر واداشت تا درباره سه موضوع مورد نظر کامو مطالبی بنویسم.
سه راهکار برای ادامه راه نوشتن
نخست آنکه فکر میکنیم نظرات دیگران همیشه مهم تر از دیدگاه خودمان است.
دنیایی که برای خودمان خلق می کنیم بزرگتر از واقعیت است و این احساس به ما دست می دهد که ما هیچ هستیم.
هیچ فردی کامل نیست .تمام انسانهای بزرگ از قدمهای کوچک شروع کرده اند .
همگی در طی مسیر اشتباهاتشان را برطرف کرده و به مقصد رسیده اند.
دوم آنکه داشتن انگیزه زیاد بر هر مانعی غلبه خواهد کرد.انگیزه بزرگترین نیروی محرک انسان است.
باور به اینکه سرانجام ما نیز به قله های پیشرفت خواهیم رسید .
توان ما را در راه رسیدن به هدف همواره بیشتر شده و تلاش ما متضمن رسیدن ما به سرمنزل مقصود خواهد بود.
سوم داشتن یک بی تفاوتی عمیق نسبت به انسانهای منفی باف و مخل آرامش ماست.
تنوع عقاید و نظرات انسانهاست که باعث می شود در هر کاری تعداد زیادی انسان در مسیر مخالف خود مشاهده کنیم.
اگر قرار باشد به تمامی نظرات پاسخ داده شود دیگر توانی برایمان باقی نخواهد گذاشت تا در مسیر خود پیش رویم.
در اینجا به سخن کاربردی دیل آرچر در کتاب بهتر از نرمال اشاره میکنم.
ما معمولا اصرار داریم به همه بگوییم که به دیگران ربطی ندارد من چطور زندگی می کنم .
بخش دیگر این دیدگاه مهم تر و عملی تر است:
به من هم ربط ندارد دیگران در مورد زندگی ام چه فکری می کنند.
