توجه مهمترین ابزار ما برای بهبود کیفیت تجربه
توجه مهمترین ابزار ما برای بهبود کیفیت تجربه مان است.
بخش سوم خلاصه کتاب غرقگی اثر چیک سنت میهایی تقدیم می گردد.
اختلال روانی از نیروهای اصلی است که بر روی هوشیاری تاثیرات زیان باری می گذارد.
اختلال روانی شامل اطلاعاتی است که با قصدهای موجود در تعارض است یا حواس ما را از به انجام رساندن آن قصدها پرت می کند.
ما به این حالت، بسته به این که چگونه آن را تجربه کنیم نام های زیادی داده ایم: درد، ترس، خشم، اضطراب یا حسادت.
همه انواع این اختلالات توجه را مجبور می کند به سمت موضوعات ناخوشایند معطوف شود.
بنابراین دیگر برای استفاده از آن بر اساس ترجیحاتمان آزاد نیستیم.
در چنین شرایطی انرژی روانی بدشکل و بی اثر می شود.
هرگاه اطلاعات، هشیاری را با تهدید کردن اهداف آن مختل کنند ما با وضعیت اختلال درونی یا آشفتگی روانی روبه رو می شویم،
حالت به هم ریختگی خود که کارایی آن را مختل می¬کند.
تجربه بلند¬مدت چنین حالتی ممکن است خود را تا حدی ضعیف کند که دیگر قادر به صرف توجه و دنبال کردن اهدافش نباشد.
حالت مخالف با وضعیت آشفتگی روانی، تجربه بهینه است.
وقتی اطلاعاتی که دارد وارد هوشیاری می شود با اهداف هم خوان باشد، انرژی روانی به آسانی جاری می شود.
تجربه های بهینه موقعیت هایی هستند که در آن ها توجه را می توان آزادانه برای رسیدن به اهداف فرد صرف کرد.
ما این حالت را تجربه غرقگی می نامیم.
غرقگی اصطلاحی است که تعداد زیادی از افراد برای توصیف چگونگی احساس در اوج بودن از آن استفاده کرده اند.
اصطلاحاتی مانند مثل غوطه ور شدن است”، “مرا جریانی پیش میبرد” .
غرقگی متضاد آشفتگی روانی است.
زمانی که هدفی را انتخاب و با توجه به محدودیت های تمرکزمان خودمان را وقف رسیدن به آن می کنیم، هر کاری که انجام دهیم لذت بخش خواهد بود.
هنگامی که یک بار طعم چنین لذتی را چشیدیم، تلاشمان را برای چشیدن دوباره آن دوچندان می کنیم.
این شیوه رشد کردن خود است.
قسمت اول و قسمت دوم را از این لینکها می توانید مطالعه بفرمایید.
